Σε κάθε έργο μπορεί να αναφέρονται και άλλοι βοηθητικοί χαρακτήρες, αλλά οι πιο συνηθισμένοι από αυτούς είναι:

  • Ο Χατζηαβάτης ή Χατζεηβάτης (ή Χατζατζάρης, όπως τον αποκαλεί συνήθως ο Καραγκιόζης), δουλοπρεπής φίλος του Καραγκιόζη, συνήθως κάνει θελήματα του Πασά (π.χ. ως τελάλης).
  • Το Κολλητήρι (ή Σπίθας), ο Κοπρίτης ή Σβούρας ή Σκορπιός και ο Μυριγκόγκος ή Μπυρικόκος ή Πιτσικόκος (ή Μπιριγκόγκος ή Μιρικόκος ή ακόμα και Μπιτσικόκος), τα τρία παιδιά του Καραγκιόζη (ή και Κολλητήρια, όταν τα φωνάζει όλα μαζί). Ο Πιτσικόκος είναι το μικρότερο παιδί του Καραγκιόζη. Ο Κοπρίτης, το μεσαίο παιδί του Καραγκιόζη, είναι εύσωμος παρά την έλλειψη φαγητού. Ο Κολλητήρης είναι ο μεγαλύτερος γιος του Καραγκιόζη και η μικρογραφία του.
  • Η Αγλαΐα, η γυναίκα του Καραγκιόζη. Συνήθως δεν εμφανίζεται στην σκηνή, αλλά η χαρακτηριστικά γκρινιάρα της φωνή ακούγεται μέσα από το σπίτι του Καραγκιόζη. Είναι πάντα υπομονετική με τα καμώματα του Καραγκιόζη.
  • Ο Μπάρμπα-Γιώργος, μεγαλόσωμος φουστανελοφόρος (με την ανάλογη προφορά), δυνατός και γενικά αγριάνθρωπος, συνήθως δέρνει το Βεληγκέκα για να προστατεύσει τον ανιψιό του, τον Καραγκιόζη.
  • Ο Σταύρακας (Σταύρος), μάγκας, κουτσαβάκης και ψευτοπαλικαράς του Πειραιά.
  • Ο Σιορ Διονύσιος ή Νιόνιος, Ζακυνθινός με Ιταλική παιδεία, ο οποίος φέρει έντονη επτανησιακή προφορά. Εμφανίζεται πάντοτε τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια. Είναι πάντοτε ενημερωμένος για τα δρώμενα, ευγενής και χαριτωμένος, αλλά επίσης και αφελής.
  • Ο Μορφονιός, «μαμάκιας», με τεράστια μύτη, ο οποίος πιστεύει ότι είναι ωραίος. Αρχικά η μύτη του Μορφονιού ήταν μικρή αλλά για να είναι πιο αστείος, είναι πια μεγάλη.
  • Ο Εβραίος ή Σολωμός ή Σολωμών ή Χαχαμίκος, του οποίου το αληθινό όνομα είναι Σολομών ή Σολομός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι ο έμπορος της πόλης, και πιο συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης. Είναι πλούσιος, τσιγκούνης, πονηρός, αλλά και δειλός, φοράει λόγω θρησκείας κιπά στο κεφάλι. Έχει επίσης άλλα δύο ονόματα: Χαχαμίκος και Μωυσής.
  • Ο Βεληγκέκας ή Ντερβέναγας ή Δερβέναγας, τουρκαλβανός φύλακας στο σεράι, μιλάει σπαστά ελληνικά και συνήθως κακομεταχειρίζεται τον Καραγκιόζη, αλλά δέχεται ξυλοδαρμό από τον μπάρμπα-Γιώργο.
  • Ο Βεζίρης ή Πασάς, ο ανώτερος άρχοντας του Σαραγιού.
  • Η Βεζυροπούλα, αντικείμενο πόθου του Καραγκιόζη και συχνό “λάφυρο” – δώρο του Πασά στις διάφορες περιπέτειες. “…όποιος μπορέσει και εξοντώσει το καταραμένο θεριό, θα παίρνει πολλά δώρα και την κόρη του Πασά για γυναίκα!”
  • Ο Σαν Να Λιέμε ή Σαν Να Λέμε, εμφανίζεται λιγότερο από όλους τους άλλους χαρακτήρες, λίγο κουτσός, για αυτό κινείται μόνο με το ένα πόδι, ενώ το άλλο το έχει σχεδόν ακίνητο, εκνευρίζεται κάποιες φορές με το παραμικρό, επαναλαμβάνει συνεχώς το όνομά του, τσιγκούνης.
  • Ο Γιουσούφ Αράπης, ένας Αφρικανός στρατιώτης που δουλεύει για τον Πασά και τρώει ξύλο.
  • Ο Πεπόνιας, χοντρός αξιωματικός στην υπηρεσία του σαραγιού. Εξαιρετικά λαίμαργος, αλλά και δειλός.
  • Ο Καραμεμέτης ή Τουρκαλάκι, στρατιώτης του σαραγιού γνωστός για το μικροσκοπικό του μέγεθος. Είναι τόσο λεπτός και ελαφρύς που ο μπάρμπα-Γιώργος συχνά τον διώχνει φυσώντας τον και τον παίρνει ο αέρας.
  • Ο Κρητικός Μανούσος είναι φιγούρα δημιουργημένη από τον καραγκιοζοπαίκτη Μάρκο Ξάνθο. Κατάγεται από την Κρήτη, φοράει την ανάλογη παραδοσιακή ενδυμασία και ομιλεί με την κρητική διάλεκτο. Είναι φίλος του Καραγκιόζη και ανήκει στους δευτερεύοντες χαρακτήρες του θεάτρου σκιών.
  • Ο Κεκές, δημιούργημα του Μόλλα. Πρόκειται για μια καρικατούρα των εκπαιδευτικών της παλιάς Αθήνας. Είναι βραδύγλωσσος, χοντρός και πολύξερος.
  • Ο Νώντας: είναι φίλος του Σταύρακα. Συνήθως απεικονίζεται σαν νεαρός εκπαιδευόμενος μάγκας με χαρακτηριστική λεπτή και τσιριχτή φωνή. Εντύπωση προκαλεί η στάση των χεριών του, που παραπέμπει στον μάγκικο χαιρετισμό.
  • Ο Μέγας Αλέξανδρος: είναι η μετουσίωση του Αγίου Γεωργίου ή του “δρακοντοκτόνου βασιλόπουλου”. Είναι δημιουργία του Δημήτριου Σαρδούνη (“Μίμαρου”)
  • Ο Πέπης ή Μπέμπης ή Μπέπης: είναι πολύ χοντρός και με βαριά φωνή. Συνεχώς λέει – είμαι ο (Μ)ΠΕ(Μ)ΠΗΣ ο χοντρός μία πίσω μια μπρος -.